19. Wielkast linksvoor ...

Na het weghalen van plaatmateriaal aan de voorkant, onderaan, nu ook het door de vorige bezitter naar beneden geramde stuk plaatstaal weggehaald. Dit stuk staal vormt een deel van de bodem voor de bestuurdersstoel en vormt meteen de bovenkant van de wielkast linksvoor. (Snapt u het nog??) Op onderstaande foto is het te verwijderen deel lichter weergegeven dan de rest, gezien door de deuropening aan bestuurderszijde.

Het is hier niet goed te zien, maar ter hoogte van de roestige plek in het midden is de bodem meer dan vijf centimeter naar beneden geslagen om plaats te bieden aan volkomen misplaatste autostoelen. (Die zijn inmiddels al verkocht...) Terugslaan is geen optie, ook al omdat de plaat teveel is gaan roesten door de opgelopen beschadigingen. In onderstaande afbeelding is het plaatdeel geïsoleerd te zien zoals het is afgebeeld in een catalogus.

Het stuk plaat wordt aan de voorkant verbonden met de cabinevloer (die komt er deels overheen te liggen), aan de linker buitenzijde wordt ie gepuntlast met de instaphoek (dogleg), aan de achterkant komt ie tegen de rugsteun van de bestuurdersplek (ook puntlassen) en aan de rechterkant komt ie over een rechtopstaand randje te zitten. Na het verwijderen van het plaatdeel krijg je een prachtig uitzicht over de bevestiging van het linker voorwiel.

Het resterende groene deel rechts op de foto is de beroemde dog-leg Op onderstaande afbeelding is goed te zien waarom het zo heet ...

Die zit nu nog maar op twee plaatsen vast ... niet teveel heen en weer bewegen voorlopig. Andere activiteiten van vandaag; het verder volledig lakvrij maken van het front. Vraag me af of het niet beter is dit hele ding opnieuw te bestellen, de onderkant is zoals vaak het geval is gewoon doorgeroest, maar ook op andere plaatsen is de roest door het plaatmateriaal gedrongen. Hier en daar pathchwerk is natuurlijk mogelijk, maar of het ook mooi blijft ...

Ook de regengoot maar eens aangepakt, voorlopig nog even het deel boven het rechter voorportier ontbloot. Niet doorgeroest, wel enigszins aangetast. Omdat het hele ding nog zo mooi strak langs de carrosserie loopt ga ik proberen die te behouden, desnoods met extra veel anti-roest behandeling.

Daarna werd het in de loods veel te warm om nog iets te doen ... buiten was het inmiddels 27 graden C geworden en binnen vast al veel hoger. De zaak nog even schoongemaakt en daarna in de Fertan gezet ... genoeg voor vandaag.

18. Tussenstand ...

In afwachting van een aantal hulpmiddelen, waaronder het verrijdbare karretje, kan ik even niet meer doen dan wat kleine dingen. Het onderstel moet er nog af, maar daarvoor heb ik ook mijn luchtgereedschap nodig en er is nog even geen compressor. Omdat op veel plaatsen aan de bus werkzaamheden nodig zijn ontbreekt het me af en toe even aan een zekere structuur. Waar kun je het beste beginnen en wat kan later? Dit heeft natuurlijk ook te maken met de volgorde waarin het plaatwerk vervangen moet worden. Het zou immers vervelend zijn als eenmaal gelast plaatwerk straks weer moet worden losgehaald omdat een ander onderdeel er eigenlijk achter of onder had gemoeten. In een boek van Haynes (Restoration Manual: VW Beetle and Transporter) is gelukkig iets van een rode draad te vinden. Het meeste werk moet gebeuren aan de lage delen van de carrosserie en dan kun je het beste van voor naar achteren werken; het plaatwerk achter de voorbumper, het front (de neus), de instaphoeken (doglegs), de cabinevloer, zo ongeveer in die volgorde. Het is een aanrader om de grotere plaatdelen die moeten worden vervangen eerst zoveel mogelijk tot vlak langs de gepuntlaste randen te verwijderen -het groffe werk-, dan kun je daarna met meer nauwkeurigheid de randjes die zijn achtergebleven losboren op de puntlassen om tenslotte de hobbels mooi glad te schuren. Zo ben ik maar begonnen met het weghalen van de voorrand achter de bumper (een beruchte plaats voor roest). Dat deel van de bus bestaat uit meerdere stukken plaatwerk die allemaal achter elkaar en over elkaar heen vallen.

Eerst het rechter deel lakvrij gemaakt met de schuursponsjes zodat de aanhechting goed zichtbaar is en vervolgens de doorslijpschijf erin. Hieronder het resultaat van deze kosmetische operatie ...



Inderdaad, al het plaatwerk erachter moet worden vervangen. Het lijkt een ingewikkeld stelsel van delen, maar na zorgvuldig bestuderen van een en ander zou het volgens de beide tekeningen moeten worden samengevoegd, geklopt en gepuntlast.Let ook even op het profieltje (no.3) dat zorgvuldig moet worden omgeslagen over de gezette rand van de delen 2 en 4. Verder was ik erg benieuwd naar de toestand van het front, het "gezicht" van de bus. Om dat beter te kunnen beoordelen heb ik de rest van de paar uurtjes in de loods besteed aan het lakvrij maken van dit deel. Het valt mee; er hoeft geen nieuw front op, maar het onderste deel, een strook van zo'n 10 cm moet wel worden vervangen.

Veel meer heb ik die middag niet gedaan ... er stond nog een andere afspraak op het programma ...

17. Een voorlopige inventarisatie ...

Hmmm, laatste week niet zo heel veel gedaan. Drukdrukdruk. Wel even bezig geweest met onderhandelingen voor een 1600 motor, maar dat heb ik weer laten gaan; kan later ook nog. Zondag 18 mei voor een kleine twee uur met Robin naar de loods geweest om hem met de schuursponsjes nog wat delen lak te laten verwijderen en zelf nog wat vloerdelen weg te slijpen. Inmiddels is hier dan het plaatje met de te vervangen plaatdelen (in rood aangegeven). Wat hier nog ontbreekt -omdat dat in het plaatje onzichtbaar is- is de vloer voorin de cabine.
Het lijkt veel. maar we willen het grondig doen. Het hoeft gelukkig ook niet volgende week klaar, want het is voor enige honderden Euro's aan plaatwerk.

Hier nog wat plaatjes van de klussen van afgelopen zondag:


Verder even niets te melden, hopelijk is het verrijdbare karretje gauw klaar ...

16. Zagen, slijpen en lassen

Na ruim anderhalve week weer de draad opgepakt ... weekje vakantie in de Ardennen, dus weer lekker uitgerust. Afgelopen Dinsdag en Woensdag het mes, -of beter, de slijptol- in de vloerdelen gezet en grote stukken plaat weggehaald. Zo komt het onderliggende chassis goed in beeld en is de roestschade beter te beoordelen. Met het eerder aangeschafte puntlasboortje kun je uitstekend de op de balken gemaakte puntlassen uitboren, waardoor de vloer mooi los komt. (Zie eerste foto).
Paul heeft zich met nog wat schuurwerk aan de lage carrosseriedelen bezig gehouden en heeft ook de benzinetank losgemaakt.
Flintstone-auto
Met de gaten in de vloer, zowel voor als achter de twee voorstoelen, moet je uitkijken dat de auto niet uit verband raakt doordat de stijfheid eruit gaat. Daarom heb ik strukturele onderdelen gewoon op hun plek laten zitten en ga ik later deel voor deel vervangen. Het begint steeds meer op een Flintstone auto te lijken. Met je voeten kun je nu voorin zittend de straat aanraken ...
Bij een eerdere poging om de vloer eruit te slijpen is de doorslijpschijf iets te ver in een chassisbalk terechtgekomen; door de richting waarin dat gebeurde gelukkig niet bedreigend voor de sterkte, maar wel iets om weer dicht te maken. Dat bood de gelegenheid om het lasapparaat eens uit te proberen. Eerst het materiaal goed roestvrij gemaakt met de roterende staalborstel, daarna INOX erop gespoten, 10 minuten wachten en de lastoorts eroverheen. Het resultaat: een prachtige las. Na wat slijpwerk met de lamellenschijf is de las bijna onzichtbaar.

De eerder gevolgde lascursus bij Mobylas in Bochum heeft zeker bijgedragen aan het resultaat. Lassen is fun!! Kan bijna niet wachten om de vloerdelen te gaan vervangen ...
Hoe meer zielen ...
Het wordt steeds gezelliger in de loods: Henk heeft sinds een maand ook een plek gehuurd zodat hij aan z'n T3 het nodige onderhoud kan doen. Onlangs heeft ie er een LPG tank onder gehangen zodat we het bier in de koelkast onbeperkt koel kunnen houden. Het ding is gisteren aangesloten met een koperen leiding onder de bus van de tank naar het keukentje. Hier nog wat foto's van de werkplaats ...

15. Stuur eindelijk eraf ...

Vandaag is het gelukt!! Nadat afgelopen vrijdag Martin het stuk gereedschap van mijn tekening had gemaakt -erg mooi- hebben we daar vandaag met succes het stuur mee kunnen verwijderen. Het ding paste precies, maar er was nog wel wat kokend water nodig om het stuur van de tapse stuurstang los te krijgen. Van tevoren het zaakje flink aangedraaid - er leek geen beweging in te komen - de kracht op het stuur moet enorm zijn geweest, want na het kokende water kwam het met een knal los. Goed dat de topmoer er op was gedraaid, anders hadden we een deuk in het dak gehad.
Hier is het bewuste apparaat dat ervoor nodig was ...
Afgelopen week is ook de Spijlbus-bijbel in de bus gevallen; een replica van het originele VW Transporter Workshop Manual 1963 - 1967. Eerder besteld op http://www.vwparts.net en na een ruime week in huis. Het formaat van een flink telefoonboek ... En: alle maten metrisch!!! (...Maak de verhaaltjes af en kleur de plaatjes ...)

Na het verwijderen het stuur weer losjes op de stuurstang gezet om de bus een kwartslag te kunnen draaien. Zo hebben we een vlak stuk vloer om vier assteunen te kunnen plaatsen.
Daarna vanaf de onderkant het metalen scherm voor, onder de pedalen verwijderd. Zo kunnen later het stuurhuis en de pedalen worden weggehaald.
Met het wegslijpen van de laklagen wordt ook steeds duidelijker hoe het plaatwerk aan de onderkant er aan toe is. Rondom de bus heeft de vorige eigenaar vele kilo's plamuur gebruikt om de deukjes en armoedig gelaste platen te camoufleren. Zo ook de vloeren in de laadruimte en de cabine. Vol enthousiasme, maar voorzichtig, de slijptol in delen van de vloer gezet om beter te kunnen beoordelen hoe het chassis er aan toe is.

Nu eerst een weekje vakantie en dan een hele week sleutelen ...

14. Nog wat kruimelwerk ...

Vandaag de bus van de voorste assteunen afgehaald (Donny had de truck naar voren gezet zodat ik er met de krik goed bij kon) en daarna het plaatwerk linksonder, tussen voor- en achterwiel plamuurvrij gemaakt. De vorige eigenaar heeft hier weinig aandacht aan besteed; er was wel een plaat vastgemaakt over de ronding aan de onderkant, maar die was met weinig lassen bevestigd op een niet al te goed voorbereide ondergrond. De roest heeft zich daardoor vanonder het plaatwerk kunnen voortzetten, wat hier en daar te zien was aan de opbollende verfblaasjes. Als je op het plaatwerk klopte kon je goed horen waar het metaal ophield en het plamuur begon. Om een langwerpige deuk te verbergen -vermoedelijk opgelopen door langs een paaltje te schuren- was de oneffenheid over een afstand van een halve meter met kilo's plamuur dichtgesmeerd. Van buiten moet het er ooit erg mooi uitgezien hebben, want het was erg glad uitgesmeerd en geschuurd vordat het is gespoten, maar met de jaren heeft er zich toch rotzooi onder gevormd. Met de Scotch schuurschijf toch goed voor een paar uur werk.
In de overgebleven tijd ook nog wat geschuurd aan het front, onderaan waar de druppelvormige neus eindigt, aan het plaatwerk achter de bumper, de dog-legs (de dorpels onder de voorportieren) en aan de raamlijsten. De dog-legs, zo genoemd omdat ze iets weg hebben van de achterpoot van een hond, waren aan de bovenkant bij de bevestiging aan de vloer behoorlijk doorgerot; daar moeten dus nieuwe voor besteld worden. Dat geldt ook voor het gebogen plaatwerk achter de voorbumper; een verzameling van zo'n vijf stukken plaatwerk.Tenslotte nog even nauwkeurig de maten opgenomen van de bevestiging van het stuur aan de stuurkolom zodat daarvoor een pully-trekker op maat kan worden gemaakt.Ook even de tijd genomen om de vloer van de werkplaats eens goed aan te vegen want daar was al het afgeschuurde plamuur in stofdeeltjes op terecht gekomen. Voor vertrek met Fertan de blootliggende metalen delen behandeld zodat vliegroest geen kans krijgt.
Toch al om vier uur gestopt vandaag ...

13. Diverse klussen ...

Zondag 13 april, bericht no. 13 ... als dat maar goed gaat.
Gisteren -zondag dus- eerst wezen kijken naar een T3 camper in het noorden van het land. Was de bedoeling voor komende zomer een camper aan te schaffen en die daarna weer te verkopen. Vraagprijs vond ik wat aan de hoge kant, op de foto's leek het interieur ook niet helemaal kompleet, maar hij zag er aardig uit. Voordat ik verder ging met bieden eerst een afspraak gemaakt om te komen kijken. Toen we de straat inreden zag ik het al; handgeschilderd en de witte verf was voor het gemak ook maar even over de raamrubbers heengestreken. Dan zag je de gaten niet. De achterklep was behoorlijk vergaan en toen Henk met zijn hand even onder het plaatwerk bij het achterwiel voelde vielen er al snel plakken roest onderuit. Hij prikte er zo doorheen. Het interieur; het stonk en er lag een plas water op het aanrechtje/koelkastje. Het dak lekte dus ..."Tja, het had die nacht ook zo hard geregend..!". De binnenkant was afgewerkt met goedkoop materiaal; er hingen draadjes uit het plafond en starten deed ie ook niet. Ja, er was een klein defect aan de dynamo ... die zat er namelijk helemaal niet in. Binnen vijf minuten waren we weer weg.

Later die dag nog naar de loods geweest en geprobeerd om het stuur er af te halen. Ik had van Johan twee pulley-trekkers kunnen lenen, maar geen van beiden pasten om het stuur heen; jammer.
Gelukkig had ik afgelopen vrijdag een lasapparaat kunnen kopen voor een aantrekkelijke prijs, dus met een klein beetje moeite is er wellicht zelf nog iets te fabrieken. Omdat ik nu toch in de loods was heb ik maar even de schuurschijven op de boormachine gezet om hier en daar de oude lak- en plamuurlagen te gaan verwijderen. Inmiddels heb ik van de hele plaat onder aan de linker zijkant de aanhechting bloot liggen. Hoe verder ik naar achteren werkte hoe dikker de plamuurlaag over de lasnaad bleek; op zijn dikst ruim 0,5 cm. Helaas had ik die dag geen CF-kaart in mijn camera, dus deze keer geen foto's; ook niet die mijn vader heeft gemaakt terwijl ik aan het schuren was. Dan maar mijn schetsje van de stuurbevestiging erbij geplaatst, dan valt er toch nog wat te zien. Volgende keer beter ...


Voor de rest rondom huis bezig geweest om het hefdakje (de poptop) een beetje op orde te krijgen. Het lelijke plastic klapraampje eruit gehaald; zat met meer dan vijftig verroeste schroeven in een slordig uitgezaagd gat gemonteerd. Om lekken te voorkomen was door de vorige eigenaar stevig de kitspuit gehanteerd. Binnenkort maar eens kijken naar een fiberglas reparatiekitje.



Volgende keer ... tja wat eigenlijk?? Het wachten is op het verrijdbare karretje, dan pas kan het onderstel er onderuit.

12. Voorportieren ...

Afgelopen zondag, 6 april 2008, met Henk naar de loods geweest om de motor op te halen. Deze zou thuis in het tuinhuisje worden ondergebracht, zodat ik de avonden doordeweeks ook wat kon doen zonder steeds naar de loods heen en weer te hoeven. Bovendien gingen we een nieuwe poging wagen om de voorportieren te verwijderen. De WD-40 zou zijn werk moeten hebben gedaan en na een week zouden de schroeven wel in beweging moeten komen. De voorportieren zitten op drie plaatsen vast;
-het bovenscharnier, met vier schroeven aan de A-stijl,
-de tegenhouder, met een busje aan een scharnierhelft,
-het onderscharnier, eveneens met vier schroeven aan de A-stijl.

Met weinig moeite lieten de schroeven van het bovenscharnier (rechts)zich losmaken en hetzelfde kon worden gezegd van het linkerportier. Van de vier schroeven gingen er twee vrij makkelijk, maar voor de laatste twee moest wat meer geweld worden toegepast. Een forse Philips bit (no.5) in een dopsleutel die aan een hefboom was bevestigd klaarde de klus. Henk zette zijn voet tegen de dop-met-bit en ik gaf wat rukjes aan de hefboom. Eindelijk begon er beweging in te komen. Nadat alle schroeven losjes waren aangezet, eerst het busje uit de tegenhouder verwijderd. Het loont niet de moeite om de hele tegenhouder te verwijderen, veel simpeler is het om het busje (of pennetje) uit het scharnier te halen, nadat je het minuscule C-ringetje (NIET KWIJTRAKEN) aan de onderkant van het pennetje hebt verwijderd en de zaak zo los te maken. (Zie afbeelding). Daarna het onderste scharnier helemaal losgemaakt, terwijl de deur door Henk in positie werd gehouden. Even later het bovenscharnier losgemaakt en de deur was los!!

De kabel van de snelheidsmeter was nog steeds een probleem. Er bleek met geen tangetje tussen te komen om het C-ringetje dat de kabelhuls in het linkervoorwiel vasthoudt te verwijderen. Omdat we toch verder moesten besloten om de kabel maar in z'n geheel door te knippen. (Kun je toch weer nieuw aanschaffen...heb ze al gezien voor $10,-) Even later ook de snelheidsmeter eruit gehaald, wel goed noteren welke kleuren kabeltjes er allemaal aangesloten zaten! Daarna was ook het contactslot goed te bereiken.

Toen alle deuren eruit waren hebben we ook nog maar even de achterklep van de scharnier gehaald, dat ging in een handomdraai. Motor, beide voorportieren en achterklep mee naar huis genomen voor de nodige uurtjes thuisvlijt.
Het begint allemaal steeds kaler te worden ...
Volgende keer ... stuur en stuurhuis verwijderen.

11. Motor eruit ...

Het is alweer twee weken geleden dat m'n log heb bijgehouden (er moet natuurlijk ook gewerkt worden...) en inmiddels zijn we weer wat verder met het kaal maken van de bus. Zondag 30 maart hebben we de motor eruit gekregen. Onervaren als ik was hebben we dat maar met z'n drieën gedaan. Het record staat op 1 minuut 37 geloof ik en dat hebben we bij lange na niet gehaald. Met twintig minuten ben ik ook best tevreden. Eerst de krik onder het carter geplaatst, dan de kabels van de dynamo losgekoppeld, de gaskabel losgemaakt en vervolgens de benzineleiding. Uit een eerder blog (5. De eerste klussen ...) heb je kunnen lezen dat ik meende met een lege tank te staan toen we de motor voor het eerst gingen starten. "Er klotste niets in de tank toen we de bus heen en weer bewogen en het rook ook niet naar bezine. Vervolgens vijf liter gehaald in een jerrycan en die omgekeerd in de tank" enz... Mijn inschatting was dan ook dat er hooguit zo'n vier a vijf liter in de tank kon zitten. Ik kroop onder de auto met hetzelfde -lege- jerrycannetje en probeerde met mijn handen de benzineleiding te volgen. Het lag wat ongemakkelijk maar ik kon de leiding goed volgen; van links voorin de motorruimte liep door het plaatwerk dat de motor omgeeft een versterkt rubber slangetje naar een plek rechts onder de tank. Als ik nu de leiding doorsneed (de aanhechting was toch helemaal versleten) dan had ik een stuk van zo'n meter waarvan ik het einde goed in de jerrycan kon laten hangen. Meer dan dat kon er niet in zitten. Na een paar minuten raakte het ding vol en begon over te lopen. M'n duim op de opening van de slang gezet en de anderen snel laten zoeken naar andere reservoirs. Er kwam nog een vijfliter cannetje waar koelvloestof in had gezeten te voorschijn en daar hebben we de rest maar in laten lopen. Ook deze was in no-time vol dus we moesten nog meer vaten hebben. Ik had nog een 20 liter vat met daarin gewoon drinkwater in de loods staan (om koffie van te zetten) en die is meteen omgekeerd en gebruikt voor de rest. In totaal kwam er maar liefst meer dan twintig liter uit de benzinetank, dus daar had ik me lelijk in vergist. Inmiddels lag ik nog steeds onder de bus in een behoorlijke plas benzine, lichtelijk in paniek, want een klein vonkje was voldoende geweest om de zaak in de hens te zetten. Toen Bert een van de vrijstaande kriksteunen naast mij wilde verwijderen heb ik 'm vriendelijk doch dringend verzocht om het ding op te tillen en niet te verschuiven op de betonnen vloer.
Ook de olie was uit het carter verwijderd en die hadden we keurig opgevangen in een ander reservoir. (Iets waar frituurolie in had gezeten; olie is toch maar olie).

Na het benzineavontuur dan toch maar de motor losgemaakt; vier bouten van Ø10 mm hielden het hele blok aan het koppelingshuis vast (zie pijlen op eerste foto). Eerst de onderste twee verwijderd met 17 mm steeksleutel, waarna het hele gewicht blijft hangen aan de bovenste twee, natuurlijk goed ondersteund met de verrijdbare krik. Even later de bovenste twee losgedraaid - hiervoor moet je nogal onhandig om de behuizing van de koelfan heen werken, voornamelijk op de tast, maar na een minuutje of twee waren die ook verwijderd. Met een beetje manouvreren aan het blok testen of het blok nu vrij kon bewegen en dat was inderdaad het geval. Nu moet het blok eerst een centimeter of tien naar achteren worden verplaatst om vrij te komen van de aandrijfas, daarna kon hij worden gekanteld en omlaag worden bewogen. Het ging allemaal precies volgens het boekje en even later stond ie dan ook keurig op een houten plaat naast de bus. Met twee man is dat blok goed te tillen, al moet je er geen honderd meter mee hoeven lopen.


De rest van die zondag de kriksteunen verplaatst naar de vooras om de voorbumper en nog wat andere zaken te verwijderen; de pakketplank onder het dashboard, heel veel bedrading (goed noteren) en nog een poging gedaan om de portieren te verwijderen. De acht schroeven per voorportier zaten muurvast en vooral de onderste vier waren niet goed bereikbaar om met de slagschroevendraaier te bewerken. We lieten het hier even bij en hebben het zaakje goed ingespoten met WD-40, zodat we het de week erop toch moeten kunnen klaren. De pakketplank kon nog niet weg omdat de kabel van de snelheidsmeter er doorheen liep en het gat te klein was om ook de bevestigingsmoer door te laten. De kabel loopt onder de vloer langs de linker chassisbalk naar het linkervoorwiel en verdwijnt dan door de remankerplaat. Er was niets te zien dat deed vermoeden dat je het daar makkelijk kon losmaken en het leek erop dat eerst het wiel er af moest. Dat dan maar de volgende keer ...

Hier nog wat foto's van zondag 30 maart.


Tussendoor ook met wat schuurgereedschap de vermoedelijk slechtste plekken van lak ontdaan en maar eens begonnen met de voorruitstijlen. Inderdaad bleek onder de verweerde rubber rand aan de onderkant van de voorruit het meeste metaal te zijn weggeroest.


In de webcatalogus van Classic VW Resto www.classicvwresto.nl gelukkig al snel geconstateerd dat dergelijke onderdelen gewoon nieuw te leveren zijn ...

Je kunt natuurlijk zelf proberen met wat carrosserieplaat de stijltjes na te maken, maar met zo weinig ervaring wordt dat een hele frustratie.

Volgende keer ... de voorportieren eruit.