4. De Aankomst ...

Op donderdag 22 november 2007 kreeg ik een Urgent e-mail van Fromm, waarin hij mij aangaf onmiddelijk contact op te nemen met Marlog. Het bleek dat de gehele inhoud van de container, die inmiddels in Rotterdam aankwam, aan mij was geadresseerd en niet aan Marlog en aan de Duitse klant. Of ik even per e-mail wilde reageren naar Hanjin met de boodschap dat de container met nummer INBU 517926/4 moest worden overgedragen aan Marlog Car Handling te Almere. Ik kreeg de voorbeeldtekst al toegezonden en hoefde deze alleen maar door te sturen naar de Hanjin agent in Rotterdam. Marlog regelde dan wel dat de Mercedes op de juiste bestemming aankwam. Het was zo gebeurd en stelde gelukkig niet zoveel voor. (Heb ik weer ...). Een paar dagen later ontving ik van Marlog het bericht dat ik de bus kon komen ophalen in Roosendaal. Op dat moment gaf ik cursus in Groningen, Roosendaal ligt daar niet in de buurt dus het moest even wachten.
De bus had geen kenteken en het was niet precies bekend in welke conditie hij verkeerde. Tom had aangegeven dat de motor prima liep, maar raade mij af om een trip van 120 km op eigen kracht te maken. Je zou voor een dag een tijdelijk kenteken kunnen aanvragen, maar dit wordt meestal gedaan om naar een RDW station te rijden en het voertuig op NL kenteken te krijgen. Een paar dagen eerder had ik al navraag gedaan bij een Renault dealer bij mij in de straat, over de mogelijkheid om de bus te laten ophalen met zijn auto-oplegger. De prijs was geen probleem. Op 6 december zouden we naar Roosendaal rijden.

Een regenachtige dag ...
Op 6 december zou ik de bus voor het eerst live kunnen aanschouwen. Spannend. Ik meldde mij om 10 uur bij de garage van Johan en wat later waren we onderweg. Een donkere, kille en regenachtige dag. Het leek maar niet op te houden. Rond half twaalf daar aangekomen, chauffeur bleef even in de truck wachten en ik meldde mij bij de balie. Formulieren gecontroleerd, handtekeningen gezet en betaling geregeld. Nu konden we ons melden aan de achterkant van de loods. Het bewijs overhandigd aan een medewerker en wij liepen alvast vooruit op zoek naar de bus. De loods stond vol met auto's, klassieke en nieuwe, nog maar net geïmporteerd uit o.a. de VS. Een hal verder herkende ik meteen mijn bus, de kleur was onmiskenbaar die van de foto's die ik gezien had.

Hij zag er mooi uit, alleen viel het me op dat het rechter achterlicht er niet in zat en dat de deurklink van de transportdeuren ontbrak. Bij het openen van de passagiersingang zag ik dat die gewoon op de voorstoel was gelegd. Een heftruck kwam aanrijden en tilde de bus eenvoudig aan de voorwielen op om hem naar de oplegger te rijden.



Even later geprobeerd om de bus te starten om hem zo de oplegger te laten oprijden. De accu was nog ontkoppeld, dus dat was geen succes.

De lier even om de vooras gelegd en dan maar optakelen, dat ging beter ...

En dan ...... naar huis! (Nog steeds in de harde regen).


Aankomst in Arnhem
Ondanks een wekenlange zoektocht naar stalling en werkruimte had ik nog geen onderdak voor de bus. Op straat voor de deur zetten was geen optie, geen kenteken en de deuren konden (nog) niet op slot. Voorlopig mocht hij bij vrienden staan onder de carport in Arnhem, terijl ik betere ruimte (en voor langere duur) ging zoeken.

Zodra de bus op deze plek stond konden we eindelijk eens kijken hoe hij er aan toe was en wat er allemaal in zat. Het laadruim was tot de nok toe gevuld met spullen: de originele voorstoelen, triplex wandpaneeltjes, tentdoek, tentstokken en een heleboel reserveonderdelen. Genoeg om een hele stand op een rommelmarkt mee te vullen ... Heel leuk was dat al meteen het verchroomde VW logo binnen handbereik was en zo is dan ook de volgende foto tot stand gekomen ...
Tadaaa ...!!