7. Op de brug ...

Eindelijk is het dan zover ... op 1 maart werd ik om half elf 's morgens gebeld met de mededeling dat ie op de brug stond. Meteen erheen gereden met alle deur- en contactsleutels en met de camera. Hij was niet doorgerot, maar er was door de vorige eigenaar wel het nodige aan verlast. Zo zaten er metalen plaatjes over een deel van de oorspronkelijke dwarsbalken en kriksteunen gelast. De onderliggende -en verroeste- restanten waren gewoon op hun plaats blijven zitten. Dat moest er allemaal af. Verder was de stuurdemper verbogen, kennelijk door bij het aanslepen de sleepkabel om zowel de vooras als de achterliggende demper te leggen. Het ding is van de voorkant niet te zien, dus een vergissing is snel gemaakt. De koppeling van de stuurhuisarm met het balhoofd zat zo los dat ie bij het draaien aan het stuur omhoog kwam. Dit verklaart de ruime stuurspeling. Onder de ingelaste bodem bij de twee voorstoelen zat ook nog een stuk oorspronkelijke verroeste bodemplaat.
Dit alles deed mij ertoe besluiten om fase 1 over te slaan (niet alvast dit jaar ermee op vakantie) en maar meteen met de algehele restauratie te beginnen. De motor liep, al moest de accu wel weer worden bijgeladen, maar ik kon hem in ieder geval op eigen kracht bij de garage wegrijden en voor transport klaarzetten op de oprit bij Hans. Dezelfde middag nog transport geregeld, zodat ie op zondag 2 maart naar de loods kon.