woensdag 20 februari 2008

6. De Planning ...

De nieuwe -definitieve- sleutels zijn binnen; dat is afgerond. In een later stadium vervang ik het contactslot wel weer voor het originele exemplaar. Langzaam aan begint het een en ander in beweging te komen. Sinds oktober was ik al op zoek naar een loods of schuur. Na het plaatsen van een "Gezocht: Stalling/Werkplaats" op marktplaats twee reacties gehad. De eerste kwam van ergens uit de Betuwe, zo'n 25 km verderop, maar het was daar niet toegestaan om reparatiewerk te doen, hooguit eens een lampje verwisselen. De tweede reactie was raak! Op 20km -bij Zevenaar- een aanbod voor een ruime plaats in een loods, mét een brug die tegen een acceptabele betaling per uur of per dag kon worden gebruikt ... Helemaal goed!! Schuren, slijpen en lassen was allemaal toegestaan. En de prijs was ook perfect. Meteen zaken gedaan.

De opgeladen accu bleek toch niet voldoende om de bus een tweede keer aan de gang te krijgen. Een nieuwe accu gekocht (moet er toch twee hebben; hoofd-accu en huishoud-accu) maar die had evenmin het gewenste effect. Het was tijd om er deskundige hulp bij te halen. Naast de woning waar de bus onder de carport was gestald is een klein garagebedrijf. We mochten even twee handelaarskentekenplaten lenen om de bus aan te slepen. Hans (van de carport) zou mij met een sleepkabel aan het Saxootje proberen te sleepstarten. Heel even deed ie het, al was het pas na een tiental minuten proberen. Het eindresultaat was toch geen blijvend succes. Uiteindelijk met de garagehouder afgesproken om er eens naar te laten kijken.

Plaat- en lakwerk
De bus lijkt de moeite waard om te restaureren; het plaatwerk aan de bovenkant is in redelijke tot goede conditie, er is wel wat laswerk aan verricht (vloer voorin) maar dat is van een dusdanig beroerde kwaliteit dat ik dat over ga doen. Aan de linkerkant zit er wel bodemplaat in met het VW profiel, maar rechts is gewoon een plat stuk carrosserieplaat ingelast, waardoorheen inmiddels de straat weer zichtbaar is geworden. (Foto hieronder)

In ieder geval moet er iets gebeuren aan de rechter achterkant, bij de accu : dat deel is aangetast door lekkage van accuzuur en het lijkt er van buiten op dat er onder de lak plamuurwerk verborgen zit (foto hieronder).

Tot nu toe nog geen goede blik op de onderzijde kunnen werpen, waardoor nog niet precies duidelijk is hoeveel daar moet gebeuren. Op andere foto's ziet de onderkant er niet al te beroerd uit. Het wachten is op een inspectie vanaf de brug ...

Het overige lakwerk ziet er verder in eerste instantie mooi uit, hij glanst tenminste. De kleuren zijn niet helemaal origineel, hij was eerst alleen "Velvet Green" (Samtgrun), kleurnummer L512, de oorspronkelijke kleur is voor het onderste deel opnieuw gebruikt, maar de vorige eigenaar heeft het bovendeel in een onduidelijke gelige kleur gespoten. Het is geen originele VW kleur, wat blijkt uit de uit de bus afkomstige reserve-spuitbusjes met een GM kleurnummer. Hoezeer ik de bus ook in originele staat wil terugbrengen, de fraaie lijnen van de carrosserie vragen gewoon om geaccentueerd te worden met twee kleuren lak, dus ik heb wat gezocht naar kleurcombinaties met Velvet-green uit 1965, passend bij deze VW. Op TheSamba.com zijn interessante kleurschema's te vinden. Het groen blijft dezelfde kleur, maar het geel daarboven wil ik wat meer naar een ivoorkleur brengen. Pearl-white vind ik iets te wit, dus het zal wel Ivory (L62) worden. Hier een voorbeeld van de kleurstelling zoals ik die wil gaan gebruiken. (Foto is van een advertentie van Thesamba.com)

Koplampen

Amerikaanse auto's beschikken over zogenaamde sealed-beam koplampen. Dit zijn koplampunits uit één stuk. Als een lamp defect raakt, moet je het hele glazen geval, inclusief reflector vervangen. Een ander nadeel van deze lampen is dat het lichtbeeld minder nauwkeurig is af te stellen, reden waarom deze in Nederland niet (meer) zijn toegestaan. Hier gebruiken we losse H4 lampjes in een blijvende reflector. Bij Paruzzi is voor een heel interessante prijs dit spul te koop (nieuw), dus daar heb ik meteen twee H4 koplampunits gekocht. Omdat de achterlichten ook niet meer waren wat ze moesten zijn heb ik er meteen twee nieuwe achterlichten (NL, met oranje richtingaanwijzers) bij besteld. Het hele spul is inmiddels binnen en ik was daarmee klaar voor onder de honderd Euro!!


Ondertussen, bij de garage ...
Een week nadat we de bus bij Chris (van de garage) hadden afgeleverd hoorde ik dat het hem gelukt was de bus aan de praat te krijgen. Ook hij had de accu een nacht aan de lader gehad, maar het succes was te danken aan het goed schoonmaken van de accupolen en de klemmen. Het starten ging nu zonder problemen. De aandacht ging nu uit naar het andere werk dat eraan moest gebeuren om hem door de APK te krijgen. Chris gaf aan dat de remmen niet werkten. De niet werkende handrem was me bekend, maar ik wist nog dat bij de aansleep-pogingen de rem het in ieder geval wél deed. De remmen zullen ook echt wel moeten worden vervangen, niet alleen voor de APK, maar ook voor mijn eigen gevoel van veiligheid. Bij de echte restauratie worden het misschien wel schijfremmen voor. Die zijn verkrijgbaar in een uitvoering waardoor je gewoon de originele velgen kunt behouden, zodat er uiterlijk niets van te zien is.
Een ander, minder leuke mededeling was dat Chris de bus niet uit z'n achteruit kon krijgen. Voor de werkzaamheden aan ontsteking, remmen en zaken voor de APK prekeuring was de bus inmiddels versleept naar het terrein achter Chris z'n garage en was ie in z'n achteruit op ongeveer een meter van een caravan geparkeerd. Nadat ie daar stond kwam ie dus niet meer van z'n plek. Toen ik het een week later zelf eens ging proberen lukte het mij na een minuut of wat -met veel heen-en-weer bewegen van de pook om 'm in z'n één te krijgen. Het was erg moeilijk schakelen: de vrijstand was moeilijk te vinden en tot nu toe kreeg ik 'm alleen maar in de één en in de achteruit. Ook iets om op de brug te onderzoeken.

De vorige eigenaar heeft ooit in het poptop dak een extra dakraam gemaakt. Een goedkoop kunststof dakluik, volkomen overbodig en lelijk gemonteerd. De bovenklep van het luik ontbrak, waardoor de camper aan de bovenkant gewoon open is. Als bescherming tegen het (vele) regenwater van de afgelopen maanden heb ik er maar even een vuilniszak overheen gespannen en met ducktape vastgemaakt. Wel al een nieuw dakluik gehaald van ongeveer dezelfde afmetingen, maar ik betwijfel of ik die ga gebruiken. Het lijkt me mooier om het glasfiber dakje eveneens met glasvezeldoek te repareren om het daarna weer te spuiten. Veel origineler.
Vooruitlopend op de eerste echte werkzaamheden en op wat we nog zullen tegenkomen ben ik alvast een voorlopige planning aan het maken. Eerst dacht ik het ding maar meteen in zijn geheel te gaan strippen en zo van de bodem af de restauratie te gaan beginnen. Nu lijkt het me een mogelijkheid om het in twee fasen te gaan doen:

Fase 1.
De voor APK noodzakelijke reparaties (laten) verrichten, zoals remmen, verlichting, ophanging en stuurinrichting. Enig voorlopig lakwerk opknappen, aanwezige roest verwijderen, primen en bijspuiten. Dan de opgedroogde raamrubbers vervangen. Zo mogelijk in die conditie op kenteken laten zetten, APK keuren en dan wat testritten maken. Bij gebleken waardigheid zou ik er deze zomer mee op vakantie willen. Gedurende die vakantie kan ik dan goed bekijken wat ik bij de echte restauratie allemaal zou willen. Alles onder voorbehoud natuurlijk, want je weet niet wat je nog tegenkomt.

Fase 2.
De echte restauratie. Dit is het plan: De auto helemaal strippen, carrosserie van onderstel loshalen, alle lak verwijderen (stralen? chemisch bad?, wie heeft er ervaring???). Daarna kan het plaatwerk pas echt goed bekeken worden. Slecht plaatwerk vervangen, verzinken, plamuren waar nodig, safari's monteren, primen, twee kleuren spuiten en weer opbouwen. Volledig nieuwe bekabeling, rubbers enzovoort. Het onderstel wordt aangepast met schijfremmen voor.

De motor??? Weet ik nog niet. Op het moment ligt er een originele 1500 cc in (40 pk?). Er zijn prima nieuwe blokken te koop met meer vermogen, zelfs met brandstofinjectie. Misschien kan de huidige motor ook wel gewoon gereviseerd en (een beetje) getuned worden. Het blijkt dat er met niet al teveel inspanning ook een 1900 cc van gemaakt kan worden.

Tot slot nog wat laatste foto's, gemaakt op maandag 18 februari ...
Volgende keer, De inspectie op de brug ...

maandag 18 februari 2008

5. De eerste klussen ...

Nu de bus op een tijdelijke plek was ondergebracht konden we eens goed kijken in wat voor conditie hij was, wat er allemaal in zat en waar de grootste werkzaamheden te verwachten waren. Eerst alle spullen eruit gehaald (hij was inderdaad volgepropt!) en naar huis gebracht. Mijn werkkamer staat nu voor een kwart vol met deze spullen. Het uitpakken van de dozen was als een tweede pakjesavond ... verrassing na verrassing. Talloze reserve-onderdelen als ruiten, wieldoppen, plaatmateriaal (NOS), interieurbekleding, tentstokken, tentdoek en heel veel deurklinken, raamschuifjes, volkswagen logo's en interieurverlichting (dome-lights). Uit de opbergkastjes kwam uiteindelijk ook de originele Church-key boven water, voor de toegang tot de tankdop en de motorruimte. Nu de bus was uitgeruimd konden we de toestand van het kampeerinterieur goed bekijken. De binnenboel was stoffig en plakkerig, maar met een emmer sop kom je een heel eind. De klaptafel was helemaal volgeplakt met iets wat een collage moest voorstellen.
Ik zag liever het originele formica terug ... na een middagje met een plamuurmes het blad te hebben bewerkt was de klaptafel weer als nieuw.

6 december 2007
Een deel van de triplex binnenpanelen was ook aardig verweerd, maar ik heb inmiddels al een adres gevonden waar vervangend spul te bestellen is. De vloer voorin, bij de bestuurders- en passagiersplaats had ingelaste metalen plaatjes, maar dit was niet zo zorgvuldig gedaan. Ook deze onderdelen zijn gelukkig makkelijk -nieuw- na te bestellen, zoals veel plaatwerk voor deze bussen door tal van bedrijfjes wordt aangeboden. Voor de rest was het interieur redelijk, alleen de koelkast -de fridge- ontbrak grotendeels, al was wel meer dan de helft van het ding in panelen aanwezig, inclusief de deur. Kleine tegenvaller ... inmiddels een WTB ("Want To Buy") advertentie op thesamba.com geplaatst en ook al een paar reacties ontvangen. Nog geen doorbraak op dit gebied. (Je hebt ze erbij die daar tot $ 700,- voor durven vragen ...). Ik ben geduldig ...

De eerste startpogingen ...
Een van de eerste zaken die je wilt uitproberen is natuurlijk het starten van de motor. De accukabels vastgemaakt, sleutel erin en ..., ..., niets!! Er gingen wel even wat lampjes branden in de snelheidsmeter, maar het kwam allemaal niet verder dan een klik uit het achterruim. Met hulp van vrienden en buren een auto erbij gehaald om startkabels aan te koppelen en na een paar pogingen lukte het om de startmotor rondjes te laten draaien.
Hij sloeg niet aan. Tankdop open en even heen en weer schudden; geen geklots. Het rook ook nauwelijks naar benzine dus die was gewoon leeg. Even gauw een jerrycan met vijf liter gehaald en een nieuwe poging gedaan. Na een paar seconden kwam de motor tot leven!! Zo klinkt ie dus: Wat een mooi geluid ... Hij liep erg rustig en gelijkmatig, zonder vreemde bijgeluiden. De V-snaar stond wel erg slap en tijdens het lopen van de motor bleven de lampjes in het dashboard branden; een teken dat de accu in ieder geval niet werd bijgeladen. Na een poging om de richtingaanwijzer te proberen sloeg de motor plotseling af. Dit werd 'm teveel denk ik. Accu eruit gehaald en aan de lader gezet. Een paar dagen later zou ik het nog wel eens proberen.

Sleutels en sloten ...
Onder het dashboard lag ook het originele contactslot. Van een Amerikaans webforum wist ik dat bij veel contactsloten een nummer was ingeslagen waaruit je de bijbehorende sleutel kon herleiden. Zoals Tom al had aangegeven was de vorige eigenaar alle sleutels kwijtgeraakt en had daardoor een vervangend contactslot moeten monteren, zodat ie er in ieder geval nog mee kon rijden. Deze "nieuwe" contacsleutel paste alleen niet op de deuren. Die konden gewoon niet meer op slot. De achterklep was zelfs op slot. Met het gevonden contactslot naar een sleutelboer gegaan, maar die kon er niets mee. Hij kon het slot wel demonteren en op die manier een sleutel er bij maken, maar hij kon me niet garanderen dat hij het slot ook weer in elkaar kreeg. Dat aanbod heb ik vriendelijk afgeslagen en ik zou wel verder zien. Na een paar dagen toch nog eens naar het nummer op het orignele contactslot gekeken; een letter en vier cijfers. Internet afgestruind op "Original VW keys" en niet veel later kwam ik op een Amerikaanse site vwkey.com, waar je alle mogelijke sleutels kon laten reconstrueren, bijmaken. Je geeft een nummer op en hij maakt ze. Ook het laten aanpassen van al je sloten op bestaande sleutels behoort tot de mogelijkheden! Na hem een e-mailtje met het gevonden nummer te hebben gestuurd kreeg ik -nauwelijks een week later al- een envelop met een testsleutel in de brievenbus. Vol enthousiasme getest in het originele slot en ... niets! Nog eens goed gekeken naar het nummer. Hij had het nummer goed overgenomen, maar ik had het nummer op het slot niet goed gelezen. Een "8" voor een "9" aangezien ... Meteen dit aan de maker gemeld, erbij gezegd dat het mijn fout was. Voor de helft van de prijs maakte hij een tweede sleutel, nu volgens het juiste nummer. Weer een week later was ie er al; uitpakken, proberen ... PASSEN! Nu naar de bus om te kijken of ie ook op alle overige sloten past. Alle deuren, ook de achterklep, gingen met dezelfde sleutel open en weer op slot. Er moest wel even wat WD-40 aan te pas komen om het jaren niet gebruikte loopwerk weer op gang te krijgen, maar mijn bus was nu Single-key-operated! (Hieronder het originele slot met de verkeerde testsleutel). Een testsleutel is gemaakt van goedkoop materiaal en alleen bedoeld om te beoordelen of je de juiste hebt. Zoals beloofd bestelde ik meteen vier originele VW sleutels (zoals hieronder) bij deze man. En je raadt het al ... na een week allemaal in huis. De link naar zijn site vind je in de linkerkolom!!

Volgende keer ... Starten en nog wat voorwerk.

zondag 17 februari 2008

4. De Aankomst ...

Op donderdag 22 november 2007 kreeg ik een Urgent e-mail van Fromm, waarin hij mij aangaf onmiddelijk contact op te nemen met Marlog. Het bleek dat de gehele inhoud van de container, die inmiddels in Rotterdam aankwam, aan mij was geadresseerd en niet aan Marlog en aan de Duitse klant. Of ik even per e-mail wilde reageren naar Hanjin met de boodschap dat de container met nummer INBU 517926/4 moest worden overgedragen aan Marlog Car Handling te Almere. Ik kreeg de voorbeeldtekst al toegezonden en hoefde deze alleen maar door te sturen naar de Hanjin agent in Rotterdam. Marlog regelde dan wel dat de Mercedes op de juiste bestemming aankwam. Het was zo gebeurd en stelde gelukkig niet zoveel voor. (Heb ik weer ...). Een paar dagen later ontving ik van Marlog het bericht dat ik de bus kon komen ophalen in Roosendaal. Op dat moment gaf ik cursus in Groningen, Roosendaal ligt daar niet in de buurt dus het moest even wachten.
De bus had geen kenteken en het was niet precies bekend in welke conditie hij verkeerde. Tom had aangegeven dat de motor prima liep, maar raade mij af om een trip van 120 km op eigen kracht te maken. Je zou voor een dag een tijdelijk kenteken kunnen aanvragen, maar dit wordt meestal gedaan om naar een RDW station te rijden en het voertuig op NL kenteken te krijgen. Een paar dagen eerder had ik al navraag gedaan bij een Renault dealer bij mij in de straat, over de mogelijkheid om de bus te laten ophalen met zijn auto-oplegger. De prijs was geen probleem. Op 6 december zouden we naar Roosendaal rijden.

Een regenachtige dag ...
Op 6 december zou ik de bus voor het eerst live kunnen aanschouwen. Spannend. Ik meldde mij om 10 uur bij de garage van Johan en wat later waren we onderweg. Een donkere, kille en regenachtige dag. Het leek maar niet op te houden. Rond half twaalf daar aangekomen, chauffeur bleef even in de truck wachten en ik meldde mij bij de balie. Formulieren gecontroleerd, handtekeningen gezet en betaling geregeld. Nu konden we ons melden aan de achterkant van de loods. Het bewijs overhandigd aan een medewerker en wij liepen alvast vooruit op zoek naar de bus. De loods stond vol met auto's, klassieke en nieuwe, nog maar net geïmporteerd uit o.a. de VS. Een hal verder herkende ik meteen mijn bus, de kleur was onmiskenbaar die van de foto's die ik gezien had.

Hij zag er mooi uit, alleen viel het me op dat het rechter achterlicht er niet in zat en dat de deurklink van de transportdeuren ontbrak. Bij het openen van de passagiersingang zag ik dat die gewoon op de voorstoel was gelegd. Een heftruck kwam aanrijden en tilde de bus eenvoudig aan de voorwielen op om hem naar de oplegger te rijden.



Even later geprobeerd om de bus te starten om hem zo de oplegger te laten oprijden. De accu was nog ontkoppeld, dus dat was geen succes.

De lier even om de vooras gelegd en dan maar optakelen, dat ging beter ...

En dan ...... naar huis! (Nog steeds in de harde regen).


Aankomst in Arnhem
Ondanks een wekenlange zoektocht naar stalling en werkruimte had ik nog geen onderdak voor de bus. Op straat voor de deur zetten was geen optie, geen kenteken en de deuren konden (nog) niet op slot. Voorlopig mocht hij bij vrienden staan onder de carport in Arnhem, terijl ik betere ruimte (en voor langere duur) ging zoeken.

Zodra de bus op deze plek stond konden we eindelijk eens kijken hoe hij er aan toe was en wat er allemaal in zat. Het laadruim was tot de nok toe gevuld met spullen: de originele voorstoelen, triplex wandpaneeltjes, tentdoek, tentstokken en een heleboel reserveonderdelen. Genoeg om een hele stand op een rommelmarkt mee te vullen ... Heel leuk was dat al meteen het verchroomde VW logo binnen handbereik was en zo is dan ook de volgende foto tot stand gekomen ...
Tadaaa ...!!

zaterdag 16 februari 2008

3. Het Transport ...

Het wachten op het roofrack was voorbij, we konden de verzending regelen. Onervaren als ik was met dergelijke transporten liet ik me graag door Tom adviseren en hij regelde dergelijke zaken altijd via een transporteur in New Jersey; Fromm America. Hij had het contact voor mij al gelegd en mij het antwoord van Fromm doorgestuurd. Daarin was een berekening gemaakt van de te verwachten kosten, de voorwaarden bij aanlevering van de auto (tank max. 1/4 vol, accu ontkoppeld, losse en/of uitstekende delen in de auto vastmaken etc.). De berekening was gemaakt op basis van een 20 voet container, helemaal voor mezelf. Niet inbegrepen waren de kosten voor afhandeling aan Nederlandse zijde. Je kunt natuurlijk zelf alles hier gaan regelen, maar daar komt wel het een en ander bij kijken; container van schip laten halen (waar komt dat schip precies aanleggen??). Container laten openen met het bewijs in je hand dat de inhoud voor jou is. Dan nog door de douane ... Hoe lang duurt zoiets? een dag ... twee dagen? De Amerikaanse transporteur, Mark Fromm, gaf aan dat hij voor transporten naar Nederland meestal Marlog Car Handling in Almere als tussenpartij gebruikte. Zij doen de hele afhandeling aan Nederlandse zijde. Je betaalt er wel wat voor, maar het scheelt je een hoop geleur en gezeur langs allerlei instanties in de Rotterdamse haven. Zij kennen de weg en je kunt je voertuig daarna bij hun loods in Roosendaal komen ophalen. Een dag vrij nemen van mijn werk om het zelf te doen is duurder. De douane en de daaraan verbonden kosten (invoerrechten, BTW etc.) hebben zij dan al voor je gepasseerd. (Voor Oldtimers hoef je overigens geen invoerrechten te betalen, alleen 6% BTW over de aanschafprijs en het transport).

De documenten
Van Mark had ik in een e-mail ook een drietal documenten ontvangen. Deze moest ik invullen, ondertekenen en aan hem retourzenden, zodat de auto kon worden geëxporteerd:


  • Auto Shipment Form, met gegevens over het voertuig,
  • Shippers Letter of Instructions, Verklaring tussen verscheper en ontvanger (Consignee), voor de douane,
  • FPPI, Foreign Principal Party of Interest, de geadresseerde in Nederland geeft hierbij de verscheper de opdracht de lading te accepteren en over te dragen aan een Nederlandse ontvanger. Hierin kunnen ook verzekeringsgegevens worden opgegeven.

De procedure was me niet helemaal duidelijk, maar partijen waren allemaal bereid om alles uit te leggen, en ondersteund met e-mailberichten en telefoongesprekken kwam het allemaal op z'n plek. Geen onvertogen woord over de bereidwilligheid van alle betrokkenen.

Besparing
Inmiddels had ik ook al contact gemaakt met Marlog in Almere en zij wisten mij nog te vertellen dat het veel voordeliger was om een 40 voet container te delen met een ander transport. (Groupage noemen ze dat). Bingo!! Dat scheelde aan Amerikaanse zijde al honderden dollars en ook in Nederland bij het ontschepen deelde je de kosten; eveneens een paar honderd Euro voordeel!! Vervolgens dit aan Fromm voorgesteld; hij had al een partij gevonden waarmee we een grotere container konden delen. Er stond een Mercedes 280 SL uit 1971 klaar voor verscheping naar Duitsland. Nu kon het allemaal echt beginnen. Papieren ingevuld, ondertekend en verstuurd, na nog wat telefonische uitleg was Tom (de verkoper) bereid om het formulier over de voertuiggegevens in te vullen. Ik had van hem weliswaar allerlei foto's ontvangen van de car-title, het metalen plaatje met het VIN nummer en het M-code plaatje (daarover later meer), maar ik wilde geen fouten maken bij het invullen.

Tom leverde de bus op vrijdag 26 Oktober af bij Fromm America en Mark Fromm zou me ook nog wat foto's toezenden over het moment waarop de bus de container in ging (voor het plakboek). Op 7 November verliet het schip, de Hanjin Kaohsiung, de haven van New York. Zie in onderstaande tabel de route naar Rotterdam, waar het naar verwachting op 22 November zou aankomen. Eerst nog wat foto's van het inladen in de container, op 29 Oktober 2007. Deze foto's zijn genomen in de loods van Fromm in New Jersey.



<<... achteruit de container in ...










...vastgesjord in de container ...>>



En tenslotte, met de reisgenoot, de Mercedes 280 SL, voor een meneer in Duitsland ...


Nu kon ik niets anders doen dan wachten op de week van 22 November, mogelijk de week er na, op het bericht van Marlog dat ik de wagen kon ophalen. Van Mark had ik gegevens ontvangen over het containernummer, de naam van het schip en een link naar de website van Hanjin, de rederij. Hier kon je schip en lading traceren, na opgave van het containernummer.



Reisschema
Een paar keer hield ik, gedurende de anderhalve week dat het schip onderweg was, het reisschema bij, just for fun, alsof je er een vinger achter hebt. Ik wilde het hele reilen en zeilen van deze bus, ook de reis, documenteren in een plakboek, maar daar is nu dit weblog bij gekomen. Hieronder is nog een screenprint van het reisschema afgebeeld, op het moment dat het schip in Norfolk was afgemeerd.

Hier ook nog een foto, genomen vlak voordat de bus de container in ging, van de bestuurdersplaats in de bus, met daarnaast de grote kartonnen doos van het roofrack. (Zie contactsleutel met tie-wrap aan het stuur...)

Volgende keer ... de aankomst.

woensdag 13 februari 2008

2. Bus gevonden ... (Found a bus...)

Als je navraag doet bij advertenties krijg je de meest uiteenlopende reacties; heel uitgebreid (tot zelfs hele verhalen), heel kort (soms zelfs gewoon bot) en soms helemaal geen reactie, maar meestal gewoon vriendelijk. Op 1 oktober (2007) bladerde ik door de reacties van alweer een paar maanden oud om eens te zien of bijbehorende busjes al waren verkocht. Sommige waren inderdaad verkocht, anderen hadden hun eerste vraagprijs vastgehouden en zaten nog met het ding in hun maag. Tussen degenen die hun prijs hadden verlaagd zaten dan ook een paar echte misbaksels waar geen eer meer aan te behalen viel. Deze worden verkocht onder de noemer "project". Ik heb ze ertussen gezien; eerst $ 3500,- vragen voor een roestige gatenkaas (...runs well!!...) en dan wegens gebrek aan reacties de prijs fors omlaag brengen tot $ 1500,- in de hoop de tuin schrootvrij te krijgen. (Hieronder een voorbeeld van een vloerplaat met gat en een restant van een bumper).
When inquiring people after their offerings you get the most varying and surprising responses: some very comprehensive, some don't talk much, some are simply blunt and others don't respond at all, but usually people are friendly. They have to sell something, remember ... On October 1st 2007 I was browsing some earlier e-mail responses to see if their buses were already sold. Some were indeed, others held tight to their original price which was obviously too high. I have seen them between better offerings; try and get $ 3500,- for a rusty leftover (...runs well..), consisting of only a couple of wheels, a rusty bottom part, mainly holes with a lot of rust around it and when it takes too long for a reaction they just lower their price drastically to get rid of the scrap in their backyard. Sold as "Project".(Here's an example of part of a floor plate with hole and a bumper)



Inmiddels had ik geleerd dat auto's waar geen car-title bij zit het land gewoon niet uit komen, behalve als je het ding in onderdelen verkoopt. Dit lot is dan ook menig onverkoopbaar busje ten deel gevallen. Ze noemen dat "parting out". De slijptol wordt er dan ingezet en dat levert soms nog wat op in de vorm van bruikbare stukken metaal, motoren, assen, losse onderdelen en instrumentarium.
Meanwhile I learned that exporting cars without a car-title is nearly impossible, except when parting out. This seems to be the destination for many hard-to-sell buses: just take the mini-grinder and cut the thing to pieces, you end up with a large pile of sheet metal, axles, engine-parts and instruments, all ready to sell and ship.


De keuze ...
Een "oude" advertentie die me opviel was er een waarbij de vraagprijs onder de $ 9000,- was gedaald, terwijl die eerder op $ 11000,- stond. De verkoper had de bus tussentijds verhuurd aan MGM voor de opnamen van "Pink Panther Deux", op locatie in Boston, MA. De huuropbrengst maakte het voor de verkoper mogelijk om de vraagprijs te verlagen. De advertentie werd inmiddels gesierd met de kop "This is now a movie Bus...!". Niet dat me dat wat uitmaakte, ik wilde gewoon een bus. Er was een link toegevoegd naar meer dan 80 foto's van de bus, ook op de filmset in Boston. (Zie onderstaande foto).

The Choice ...
An old Ad that drew my attention was one of which the price had dropped below $ 9000, while it was at $ 11000 some weeks before. The seller had rented the bus to MGM meanwhile as a property in the movie "Pink Panther Deux", filmed on location in Boston, MA. Because of this he was able to lower the price. The Ad was adjusted with the words "This is now a Movie Bus...!" Not that I cared, I was not looking for a movie bus, I just wanted a bus. He had a link in the Ad, showing another 80 pics, including some taken at the film set. (See photo).


De deal ...
Op maandag 1 oktober weer contact opgenomen met de verkoper, Tom, met wat aanvullende vragen: Is ie nog te koop? Heb je de car-title en zit de fridge er bij? Alle vragen werden met ja beantwoord en ik deed meteen een bod, 3/4 van de vraagprijs. In het volgende mailtje accepteerde hij mijn bod ... YESSS!!
Eerst heb ik hem gevraagd om zijn bankgegevens om vervolgens alvast 10% van het bedrag aan hem over te maken, om het ding vast te houden en om hem mijn serieuze bedoelingen duidelijk te maken. De opzet was om het totale bedrag in drie delen te voldoen: eerst 10% aanbetaling, dan 40% zodra beiden een verkoopovereenkomst hadden ondertekend en de laatste 50% zodra de (Amerikaanse) transporteur het ding op zijn terrein had ontvangen. Tom is Classic car dealer en hij is gespecialiseerd in auto's uit de jaren '20, zoals Packards en oude Fords. De VW hoort daar niet tussen, vandaar dat de prijs meeviel. Hij verkocht vaker auto's aan Europeanen en had goede ervaringen met een shipper uit New Jersey. In een van de e-mailberichten wilde Tom aantonen dat hij vaker dit soort transacties had gedaan door mij te verwijzen naar zijn referenties op E-bay. Ik heb daar gekeken en trof reacties aan van meer dan honderd enthousiaste kopers en verkopers die met hem zaken hebben gedaan. Het zag er betrouwbaar uit, maar toch hield ik vast aan mijn betaalwijze. In een telefoongesprek vervolgens nog wat vragen kunnen stellen en daaruit bleek dat de vorige eigenaar alle sleutels was kwijtgeraakt. Hij had het contactslot vervangen waardoor de auto wel weer kon rijden. Je kon alleen de deuren niet op slot krijgen. Dat was ook een reden om de auto voor weinig te verkopen. (Later bleek dit echter eenvoudig op te lossen ...).
The Deal
On Monday, October 1st, I contacted the seller -Tom- again with some additional questions: Is it still for sale, do you have the car-title and is the fridge included?? All questions were answered with a clear "yes" and I made an offer immediately, 3/4 of the requested price. In the next e-mail he accepted my bid and we had a deal: ..YESSS!! Right after that I asked him for his bank-info so I could pay him the first 10% of the price in advance, to prove my serious intentions and to hold the bus for me. The transaction would be fulfilled in three steps: a first 10% advance payment, then a next 40% when both parties had signed the required documents and the final 50% when the shipper in the US had confimed reception of the vehicle on his premises. Tom is a classic car dealer and he is specialised in cars from the twenties like Packards and old Fords. The VW bus does not belong to this collection, probably that is why the price was reasonable. He sold cars to Europeans more often, so he had regular contacts with a shipper in New-Jersey. In one of his e-mails, Tom was trying to convince me of the fact that he had done similar transactions in the past, and directed me to his seller/buyer-satisfaction history on E-Bay. I had a quick look on this site and there were literally hundreds of international buyers, showing their appreciation for the way Tom did his business. It seemed OK, but still I wanted to stick to my way of payment. In a phonecall I had with Tom later it appeared that the previous owner had lost all keys to the car in the past. He fixed it with a new ignition lock and key, but all other doors and the rear hatch were keyless ... could not be locked. The rear hatch could not even be opened, because it was shut before he lost his keys. This was one reason for selling the car at a reasonable price. (Later I found out that this wasn't going to be a problem at all ...)


Roofrack

De bus zag er ogenschijnlijk redelijk tot goed uit, er waren tientallen foto's van gemaakt en die had Tom op een andere site geplaatst. Op een paar foto's was de hele inhoud van de bus, zoals hij die van de oorspronkelijke verkoper had ontvangen in het gras uitgestald, om te laten zien wat er allemaal bij zat. Het was niet echt uitgestald, maar zag er meer uit alsof er een bom in zijn achtertuin was ontploft. Ik maakte dezelfde opmerking in een van mijn e-mails, maar gaf ook te kennen dat ik serieus geïnteresseerd was. Wat ik in alle spullen helaas miste was een kofferrek voor op het dak; een roofrack. Hij had die er niet bij, maar in zijn antwoord verwees hij mij naar een Amerikaanse advertentie op E-Bay, waarin zo'n ding -een replica- voor een heel aantrekkelijke prijs werd aangeboden. Die moest het worden en ik stelde voor om het rack bij hem te laten bezorgen, zodat hij het in de bus erbij kon plaatsen voor transport. Zo hoefde ik niet twee keer apart zaken uit de US te importeren, maar kon het in één deal. Het bedrag zou ik nu eerst aan Tom overmaken (ik had nog geen Paypal account; ... noodzakelijk voor de aankoop van het roofrack), zodat hij het ding dan voor mij kon bestellen. Geen punt! Het wachten was nu op het rek, dat na anderhalve week bij hem was aangekomen. Ik kreeg een kopie van de nota opgestuurd en kort daarop maakte ik meteen het nog openstaande bedrag aan hem over; het vertrouwen was voor elkaar en nu kon de bus op transport.

Roofrack

The bus looked OK, Tom had made dozens of photos and had to place them on another site because of space restrictions at TheSamba.com. On some of the photos the whole content of the bus was spread out in his backyard, just to show the lot of spare parts included in the deal. The parts weren't arranged orderly; in fact it looked like a bomb went off in his backyard. I told him so but also wanted to prove him that I was serious about the purchase. One of the parts I didn't see between all the shown items was a roofrack. He answered that he didn't have one with it, but he referred me to an item on ebay where a replica of the original Westfalia roofrack was advertised. The price was OK, but because I had no Paypal account at that time I asked him if he could order it for me and put it along with the other parts in the bus before shipping. (This way I didn't have to pay twice the shipping costs...). He was willing to do so; some hours later he mailed me that the roofrack was on its way and he attached the invoice of the rack in the message. I was confined of his integrity and in return I payed the remaining amount of the bus and the roofrack at once. Now we could arrange transport ...


De advertentie na het sluiten van de deal ... (Klik op het plaatje om te vergroten)

The Ad after closing the deal ... (Click to enlarge)

Volgende keer ... het transport.
(Next time ... The Transport)

maandag 11 februari 2008

1. Op zoek naar een spijlbus camper ... (The Quest for a Splitbus Camper...)



De eerste regels van mijn blog ... Het "papier" is nog blank en dat bezorgt me al meteen een writers block. Hoe te beginnen? Wat wil ik met dit weblog?
The first lines of my blog ... the "paper", still white, gazing at me and delivering me a writers' block. How to start? What do I want with this blog?


Om met de tweede vraag te beginnen; wat wil ik er mee? ... een plek om het verhaal van m'n in Oktober 2007 aangeschafte VW spijlbus op te kunnen bijhouden. Liefst met foto's en technische details. Voor wie? Voor alle geïnteresseerden, ook voor andere VW-spijlbusbezitters en aspirant-kopers, voor vrienden en familie die graag willen weten hoe de werkzaamheden vorderen. Wellicht kan het log een andere sleutelaar hulp bieden bij het oplossen van technische problemen, maar zelf zal ik ook momenten tegenkomen waarop ik het niet meer weet en ik hoop dat het dan twee kanten op zal werken.

To start with my second question; what do I want with it? ... a place to tell the story of my VW splitbus, which I bought in October 2007. Preferably with photos and technical details. For whom? For anybody interested, other Splitbus-owners and those in the process of finding/buying one, for friends and family, wanting to stay updated about the progress. Maybe the log can help other owners solve specific problems I will encounter, but no doubt I will face moments of ignorance, hoping the site will work two ways.


Hoe het begon ...
In de zomer van 2007, op vakantie in Creysse -(Dordogne, FR)- streek op een dag een Zwitserse Volkswagen camper op onze camping neer. De camper van het type T2a, zoals ik later leerde, stond op ongeveer 50 meter van onze kampeerplek en ik was meteen getroffen door de uitzonderlijk mooie staat waarin ie verkeerde.
Hij stond geparkeerd naast de camper van vrienden van ons, die met hun '86 T3 al twee dagen eerder dan wij uit Arnhem waren gekomen. Het was opvallend om te zien dat om ons heen zo'n vijf a zes Volkswagen campers waren neergestreken, varierend van die ene T2 uit 1969 tot en met de nieuwste T5.
Zelf hadden we (nog) geen camper omdat het ons onpraktisch leek; ... moet je weg voor boodschappen, moet je de hele boel inpakken en kom je later terug op de camping, is je plek weg! Campers associeerden we steeds met reusachtige en onhandelbare monsters, (parkeergedoe), waarbij we ons niet aan de indruk konden onttrekken dat het ook hier steeds ging om wie de meest luxueuze of de grootste had. Wij beschikten toen nog over een Range Rover (... ook groot ja ...) met vouwwagen, maar om nu te zeggen dat ik met die auto erg gelukkig was is teveel gezegd. (Die stond inmiddels ook al een paar maanden te koop ...). De illusie dat je je plek zou kwijtraken als je met je camper de stad in moet waren we snel kwijt. Je laat gewoon de voortent staan en kunt daar ook de andere spullen in achterlaten die je niet wilt meeslepen; opgelost! Campers van dit type zijn ook niet groot en onhandelbaar, mijn Range Rover was zelfs iets groter. Twee vooroordelen uit de weg geruimd.

How it started ...
During the summer of 2007, while we were staying on a camping in Creysse (Dordogne, France) on one day a Swiss Volkswagen camper arrived and settled at about 50 meters of our place. I was amazed by the beautiful condition in which it was restored. It was a T2a, as I learned later, and it parked near the T3 (1986) of friends of ours, who arrived from Arnhem two days before us. Strange coincidence was that around us there were more T3's and T4's, but there was no such thing as a meeting going on. We did not have a camper ourselves (yet), because of the inconvenience we thought it would bring along; ... when leaving the camping for shopping you need to pack the whole lot of furniture and when you return you end up with a place being occupied by new guests. The campers we usually saw were giant and hard-to-manouvre vehicles, costly and kind of property that launches competition between owners to show up about who has the biggest. We had a 1996 Range Rover (... big too, indeed...) with a small folding caravan behind it, but I wasn't completely satisfied with it. (I had it for sale since a few months, but had nothing else yet to go on holiday with). The myth that -with a camper- you would easily loose your place while shopping, was easily busted. Just put up a tent sideways of your camper and leave stuff in it that you don't want to drag along with you all day, solved!! Campers this size (VW) aren't big and hard-to-handle either, my Range Rover was even bigger and certainly heavier. Two drawbacks vanished!!


De overtuiging
Het aantrekkelijke uiterlijk van een compacte camper en vooral dat van een klassiek model als de wat oudere Volkswagens begon me op te vallen. Het idee om er zelf een te kopen liet me vanaf dat moment niet meer los. Mijn voorkeur ging uit naar het nog oudere model; de spijlbus. Dat is een auto die ik me uit mijn jeugd nog erg goed kan herinneren. Ik had ze nog nooit als camper gezien en vroeg me af of die wel bestonden. Zoniet, dan moest er maar een worden omgebouwd. Erg aaibare auto's; volkomen niet-pretentieus, maar ook erg spartaans natuurlijk.

The Conviction
The charming looks of a compact camper, especially the classic ones like the older VolksWagens started to catch my eye. The idea of buying one myself wouldn't let me go from that moment. My preference was aimed at the real classic ones; the splitbus. That's the model I can recall clearly from my youth; the milkman and the groceryservice used to drive by in buses like those. I wasn't sure if they were ever built as an original camper, but if they didn't I was going to convert one myself. They're friendly looking buses, though a little straightforward compared to contemporary campers.


De oriëntatie
Na thuiskomst uit Frankrijk meteen op Internet gaan zoeken naar een klassieke VW bus. Hoe zoek je dan? Gewoon op "klassieke VW bus" . Eerst alleen op Nederlandse sites en ook al is het aanbod behoorlijk, de wereld is veel groter! Ik wist nog niets van Volkswagenbusjes, behalve dat het type dat ik zocht doorging voor T1, hoewel anderen zeggen dat het juist de T2 is, omdat T1 bij de kever hoort. Na wat heen en weer gezoek kwam ik terecht op een Amerikaanse site, TheSamba.com. Hier wordt een wereldwijd aanbod getoond van alles wat met luchtgekoelde VW's te maken heeft. De meeste aanbieders op deze site zijn Amerikaans, maar ook verkopers uit Brazilië, Taiwan, Europa en Australië hebben hier advertenties (zgn. "Classifieds"). Er zijn ook aanbieders uit Nederland.

The Orientation
After arriving home from France I started browsing the Internet for a classic VW bus. How does one search a thing like that? Just type "klassieke VW bus" (in Dutch) in your Google line and press "Find now"... Up comes a list of Dutch sellers, but even though there seemed to be a few of them in our country, the world is a lot bigger! I didn't know much about VW buses, except that the type I was looking for is commonly known as the T1, although some say that it's the type designation for the Beetle. After a while I came across TheSamba.com. Don't search any further, because this is THE site!! A worldwide offering of aircooled VW's, most from the US, but there are sellers from Brazil, Taiwan, Europe and Australia too. Between the Ads, the "Classifieds" there were also some from The Netherlands.


Mijn andere auto was nog niet verkocht, dus de aanschaf van een bus moest nog even wachten. Ondertussen kun je er natuurlijk wel meer over te weten komen:
Waarop moet je letten bij aanschaf, wat zijn gangbare prijzen, welke versies zijn er zoal? Dezelfde site bevat erg veel informatie; gebouwde aantallen, kleurnummers etc. Verder blijkt dat er nog erg veel onderdelen verkrijgbaar zijn, oud, maar ook nieuw. De afkorting NOS bij sommige advertenties betekent 'New Old Stock', ofwel nieuwe -nooit uitgepakte of gebruikte- onderdelen uit oorspronkelijke voorraad. Op de site worden veel busjes aangeboden, tot mijn verrassing bestonden er ook originele VW campers uit de jaren 60. Ze bestaan dus ... spijlbus campers!!
Nu wist ik het zeker: Zoiets moest het worden. Eerst de Range Rover er uit.
Omdat ik voor mijn werk erg veel moet rijden heb ik toch een alledaagse auto nodig. Tot nu toe gebruikte ik daarvoor de Range Rover, maar het rijden daarin is toch erg duur. Gelukkig kwam ik via-via op een Peugeot 205 uit van 21 jaar oud. Het ding had 135000 op de teller staan, maar hij was altijd binnen geparkeerd geweest. Helemaal gaaf, geen roest en onder de motorkap een plaatje. APK keuring nog bijna een jaar geldig en een prijs om zo mee weg te lopen (rijden). De keuze was dus niet moeilijk. Vanaf dat moment liet ik de Range Rover staan en deed ik alles met de 205.

My other car wasn't sold yet, so the purchase of a bus had to wait. Meanwhile I was determined to find out more about the T1; What to watch for, what do people ask for them, which are the different versions? TheSamba contains a whole lot of information; Production numbers, color charts, wiring diagrams etc. It appeared that there are lots of parts available, old and used, but also NOS (New Old Stock), or never unpacked parts, dating back from the sixties and still in storage. Between the lots of buses presented on the site I was happily surprised that there were original campers, based on the T1 bus; they exist!! This was the breakthrough; it HAD to be one like that. First get the Range Rover out. I need a daily driver for my job, but the Range Rover proved to be way to expensive (and unreliable) for that. A few weeks later someone offered me a little red Peugeot 205, 21 yrs. old. It had 135000 km accounted for, but was always parked in a garage. The price was quickly agreed upon, so now I started using that car and left the Range Rover for sale again.


De biedingen
Een paar weken later had ik van de ene op de andere dag mijn Range Rover verkocht. Nu kon ik echt beginnen. Dezelfde avond nog heb ik een bod uitgebracht op een groene VW '67 Westfalia van een verkoper uit Pensacola, Florida. Ik had al eerder contact met hem gehad en hem gevraagd of ie nog te koop stond. Inmiddels had de verkoper de bus al aangeboden op een E-bay veiling. Het is dan de bedoeling dat je zelf een maximum bedrag opgeeft en dat je vervolgens betrekkelijk laag inzet met biedingen. De vraagprijs van $ 14.500,- vond ik, gezien de conditie toch iets te veel, dus ik zat daar beduidend onder.
The Biddings
A few weeks later my Range Rover was sold. Now the search became more serious. That same night I made an offer for a green VW '67 Westfalia from a seller in Pensacola, Florida. Ik contacted him a couple of weeks earlier, asking him if the bus was still for sale. In the meantime he had put the bus on an E-bay auction. He said he could withdraw the bus from the auction if a buyer offered him the right price ultimately two days before the auction ended, on August 20 2007, 02:00 AM CET. The price of $ 14500,- seemed a bit too high to me, so I made a lower offer. (You place your maximum amount hidden away from the seller and the other bidders and then hope yours is the right one).


De veiling zou op Donderdag 30 augustus om 02:00u Nederlandse tijd sluiten en gedurende het laatste halfuur kwamen er heel snel biedingen bij. Het bedrag schoot omhoog en ging vervolgens door mijn limiet heen. Gelukkig maar en jammer tegelijk. De dag erop nog even met de verkoper gemaild en het bleek dat hij uiteindelijk toch geen afstand wilde doen van het ding ... . Inmiddels had ik de smaak te pakken en ging ik gewoon door met zoeken. Tussendoor nog even bij een tweetal Nederlandse verkopers van busjes wezen kijken, maar de prijzen hier zijn zo mogelijk nog waanzinniger. Het moest er dus toch een uit Amerika worden. De Dollar stond laag, zelfs met transportkosten erbij moest ik daar wel uit komen. Een paar weken later had ik er weer een gevonden waar de prijs me zodanig van aanstond dat ik meteen de vraagprijs bood. -geen reactie-. Deze bus was in twee kleuren gespoten; geel en wit. (zie foto). Omdat de verkoper niet reageerde heb ik een paar dagen later nog eens gemaild en gebeurde er weer niets. Een dag later stond er bij de advertentie "Sale pending" dus hij had vermoedelijk gewoon geen zin gehad om het ding te moeten verschepen.

Vol goede moed verder gezocht en uiteindelijk, na nog een paar minder serieuze biedingen (te slecht, te duur, te lelijk enz.) ben ik terecht gekomen bij de bus die het ook is geworden. Een groen-witte camper uit 1965.

The last half hour towards the ending of the auction, biddings went skyhigh very fast, higher than I had reserved. So much the better, I wasn't going to pay up to my bottom dollar for a bus that wasn't even here yet. Next day I congratulated the seller by e-mail, but he said he did'n want to get rid of it after all. There were more buses out there, so I started searching for a better offer. I visited two dealers in The Netherlands, but prices here are even a bit more hilarious. Must do better, had to be one from the States. With this low Dollar it shouldn't be a problem, even counting the transportation in. A few weeks later I found another one, it's price was right so I offered the seller exactly what he asked for it, wanting to have a quick deal. -no response-. This bus was Yellow-white colored, not original, but attractive though. Even after a second e-mail in which I stated that his price was OK to me he didn't respond. A few days later I saw that a sale was pending. Probably the guy wasn't interested in all the shipping burden.

Thrilled by the search, I picked up life again and after a few less serious inquiries (too bad condition, too expensive, too ugly etc.) I came across a bus that was destined to be mine; a green white SO-42 from 1965...