11. Motor eruit ...

Het is alweer twee weken geleden dat m'n log heb bijgehouden (er moet natuurlijk ook gewerkt worden...) en inmiddels zijn we weer wat verder met het kaal maken van de bus. Zondag 30 maart hebben we de motor eruit gekregen. Onervaren als ik was hebben we dat maar met z'n drieën gedaan. Het record staat op 1 minuut 37 geloof ik en dat hebben we bij lange na niet gehaald. Met twintig minuten ben ik ook best tevreden. Eerst de krik onder het carter geplaatst, dan de kabels van de dynamo losgekoppeld, de gaskabel losgemaakt en vervolgens de benzineleiding. Uit een eerder blog (5. De eerste klussen ...) heb je kunnen lezen dat ik meende met een lege tank te staan toen we de motor voor het eerst gingen starten. "Er klotste niets in de tank toen we de bus heen en weer bewogen en het rook ook niet naar bezine. Vervolgens vijf liter gehaald in een jerrycan en die omgekeerd in de tank" enz... Mijn inschatting was dan ook dat er hooguit zo'n vier a vijf liter in de tank kon zitten. Ik kroop onder de auto met hetzelfde -lege- jerrycannetje en probeerde met mijn handen de benzineleiding te volgen. Het lag wat ongemakkelijk maar ik kon de leiding goed volgen; van links voorin de motorruimte liep door het plaatwerk dat de motor omgeeft een versterkt rubber slangetje naar een plek rechts onder de tank. Als ik nu de leiding doorsneed (de aanhechting was toch helemaal versleten) dan had ik een stuk van zo'n meter waarvan ik het einde goed in de jerrycan kon laten hangen. Meer dan dat kon er niet in zitten. Na een paar minuten raakte het ding vol en begon over te lopen. M'n duim op de opening van de slang gezet en de anderen snel laten zoeken naar andere reservoirs. Er kwam nog een vijfliter cannetje waar koelvloestof in had gezeten te voorschijn en daar hebben we de rest maar in laten lopen. Ook deze was in no-time vol dus we moesten nog meer vaten hebben. Ik had nog een 20 liter vat met daarin gewoon drinkwater in de loods staan (om koffie van te zetten) en die is meteen omgekeerd en gebruikt voor de rest. In totaal kwam er maar liefst meer dan twintig liter uit de benzinetank, dus daar had ik me lelijk in vergist. Inmiddels lag ik nog steeds onder de bus in een behoorlijke plas benzine, lichtelijk in paniek, want een klein vonkje was voldoende geweest om de zaak in de hens te zetten. Toen Bert een van de vrijstaande kriksteunen naast mij wilde verwijderen heb ik 'm vriendelijk doch dringend verzocht om het ding op te tillen en niet te verschuiven op de betonnen vloer.
Ook de olie was uit het carter verwijderd en die hadden we keurig opgevangen in een ander reservoir. (Iets waar frituurolie in had gezeten; olie is toch maar olie).

Na het benzineavontuur dan toch maar de motor losgemaakt; vier bouten van Ø10 mm hielden het hele blok aan het koppelingshuis vast (zie pijlen op eerste foto). Eerst de onderste twee verwijderd met 17 mm steeksleutel, waarna het hele gewicht blijft hangen aan de bovenste twee, natuurlijk goed ondersteund met de verrijdbare krik. Even later de bovenste twee losgedraaid - hiervoor moet je nogal onhandig om de behuizing van de koelfan heen werken, voornamelijk op de tast, maar na een minuutje of twee waren die ook verwijderd. Met een beetje manouvreren aan het blok testen of het blok nu vrij kon bewegen en dat was inderdaad het geval. Nu moet het blok eerst een centimeter of tien naar achteren worden verplaatst om vrij te komen van de aandrijfas, daarna kon hij worden gekanteld en omlaag worden bewogen. Het ging allemaal precies volgens het boekje en even later stond ie dan ook keurig op een houten plaat naast de bus. Met twee man is dat blok goed te tillen, al moet je er geen honderd meter mee hoeven lopen.


De rest van die zondag de kriksteunen verplaatst naar de vooras om de voorbumper en nog wat andere zaken te verwijderen; de pakketplank onder het dashboard, heel veel bedrading (goed noteren) en nog een poging gedaan om de portieren te verwijderen. De acht schroeven per voorportier zaten muurvast en vooral de onderste vier waren niet goed bereikbaar om met de slagschroevendraaier te bewerken. We lieten het hier even bij en hebben het zaakje goed ingespoten met WD-40, zodat we het de week erop toch moeten kunnen klaren. De pakketplank kon nog niet weg omdat de kabel van de snelheidsmeter er doorheen liep en het gat te klein was om ook de bevestigingsmoer door te laten. De kabel loopt onder de vloer langs de linker chassisbalk naar het linkervoorwiel en verdwijnt dan door de remankerplaat. Er was niets te zien dat deed vermoeden dat je het daar makkelijk kon losmaken en het leek erop dat eerst het wiel er af moest. Dat dan maar de volgende keer ...

Hier nog wat foto's van zondag 30 maart.


Tussendoor ook met wat schuurgereedschap de vermoedelijk slechtste plekken van lak ontdaan en maar eens begonnen met de voorruitstijlen. Inderdaad bleek onder de verweerde rubber rand aan de onderkant van de voorruit het meeste metaal te zijn weggeroest.


In de webcatalogus van Classic VW Resto www.classicvwresto.nl gelukkig al snel geconstateerd dat dergelijke onderdelen gewoon nieuw te leveren zijn ...

Je kunt natuurlijk zelf proberen met wat carrosserieplaat de stijltjes na te maken, maar met zo weinig ervaring wordt dat een hele frustratie.

Volgende keer ... de voorportieren eruit.